Vroeg er uit dus, snel ontbijtje en het bos in. Mijn ontbijt bereidend zie ik hoe het door mij vrolijke felgroen geschilderde vogelhuisje mooi afsteekt tegen de grijze grauwe lucht en het wit van de sneeuw. Het geheel nodigt me uit snel naar buiten te gaan.

Een wandeling... mijn wandeling...

Een metafoor van het leven. Ik loop door het voor mij zo vertrouwde bekende bos. Ditmaal volledig bedekt met een prachtige laag net gevallen sneeuw. Een weg met hindernissen... gelijk het leven. Neem ik ze... ga ik terug... of blijf ik stil staan...Ik besluit de uitdaging aan te gaan!

Een weg met verdwalingen... gelijk het leven. De weg zoekend zie ik daar opeens 'mijn'  bankje. Vertrouwd... ik zit er regelmatig te mijmeren...Het is bedekt met een prachtige dikke witte deken bestaande uit miljoenen schitterende kristallen...Er heeft vandaag nog niemand op gezeten!

Kijkend met de ogen als van een kind, Bewondering, verwondering,  ervaar ik de omgeving. Waauw, altijd al zo prachtig. Maar nu in een winterse mantel gehuld. Een sprookjesachtige mystieke sfeer. De oorverdovende stilte en de witte sereniteit in het bos versterken elkaar. Ik neem wat foto's. Nog in gedachte vervolg ik mijn weg, hervind mijn pad. Op naar mijn huisje, mijn cocon, mijn zelf. Ook dit laatste stukje weg, niet zonder hindernissen. Geen verdwalingen meer. Ik voel me gesterkt, door mijn herwonnen kracht en vertrouwen. Er is iets dat mij steunt

Een eekhoorntje, het felle rood van de roodborstjes, een verlaten  ooievaarsnest, snuivende paarden, koeien met hun kalveren in een warme ruime stal en af en toe een hert dat schichtig in mijn richting staart. Dat allemaal vind ik in mijn achtertuin "Het Reestdal".

Ik voel me warm, dankbaar en bevoorrecht. Bevoorrecht dat ik het kan zien, dat ik het mag zien. Dankbaar voor de enorme levenskracht die de natuur me schenkt. Eenmaal terug thuis een warme gezonde thee!

​

Genieten

​

byMirrr